Eclecticisme als stijl
Eclecticisme in design is een stijl die veelvuldig wordt gebruikt in moderne interieurs en architectuur. Het is een ontwerpstijl waarbij elementen uit verschillende stijlen worden gecombineerd om een uniek en persoonlijk ontwerp te creëren. Deze stijl werd voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw als reactie op de beperkingen van de neoclassicistische stijl. De werd gezien als een manier om meer vrijheid en creativiteit toe te laten in het ontwerp en om meer nadruk te leggen op de individuele smaak en voorkeuren van de opdrachtgever.
De eclectische stijlstijl kan worden toegepast op een breed scala aan ontwerpgebieden, waaronder interieurontwerp, grafisch ontwerp, modeontwerp en architectuur. Bij interieurontwerp kan eclecticisme bijvoorbeeld worden gebruikt om verschillende stijlen van meubels, stoffen en accessoires te combineren, terwijl bij architectuur verschillende stijlen van gevels en details worden gecombineerd.
Belangrijkste kenmerken
Het belangrijkste kenmerk van eclecticisme is de mix van stijlen en elementen. Het is echter belangrijk om deze elementen op een harmonieuze manier te combineren om een samenhangend ontwerp te creëren. Dit kan worden bereikt door gebruik te maken van kleur, textuur, patroon en materialen die de verschillende elementen verbinden.
Eclecticisme in design kan een uitdaging zijn voor ontwerpers, omdat het vereist dat ze bekwaam zijn in het herkennen en combineren van verschillende stijlen en elementen. Maar het kan ook een zeer bevredigende manier zijn om een uniek en persoonlijk ontwerp te creëren dat past bij de smaak en levensstijl van de opdrachtgever. 
Eclecticisme is een conceptuele benadering die zich niet strikt aan één paradigma of set aannames houdt, maar in plaats daarvan gebruik maakt van meerdere theorieën, stijlen of ideeën om complementaire inzichten te verkrijgen in een onderwerp, of verschillende theorieën toepast in specifieke gevallen. Dit gebeurt echter vaak zonder conventies of regels die voorschrijven hoe of welke theorieën gecombineerd worden.
Kritiek op eclectische denkwijzen
Het kan soms onbeholpen of gebrek aan eenvoud lijken, zo’n eclectische stijl, en eclectici worden dan ook bekritiseerd vanwege gebrek aan consistentie in hun denken. Het is echter gemeenschappelijk in veel studiegebieden. Bijvoorbeeld, de meeste psychologen accepteren bepaalde aspecten van behaviorisme, maar proberen niet om de theorie te gebruiken om alle aspecten van menselijk gedrag te verklaren. Eclecticisme in ethiek, filosofie, politiek en religie staat ook bekend als syncretisme.
Oorsprong
Eclecticisme werd voor het eerst vastgelegd als een praktijk van een groep oude Griekse en Romeinse filosofen die zich niet aan een echt systeem verbonden, maar uit bestaande filosofische overtuigingen de doctrines selecteerden die hen het meest redelijk leken. Uit dit verzamelde materiaal construeerden ze hun nieuwe filosofische systeem. 
De term komt van het Griekse woord ἐκλεκτικός (eklektikos), wat letterlijk “het beste kiezen” betekent, en dat van ἐκλεκτός (eklektos), “uitgekozen, select”. Goed bekende eclectici in de Griekse filosofie waren de Stoïcijnen Panaetius en Posidonius, en de Nieuwe Academici Carneades en Philo van Larissa. Onder de Romeinen was Cicero zeer eclectisch, omdat hij de Peripatetische, Stoïsche en Nieuw Academische leerstellingen combineerde. Philo’s opvolger en Cicero’s leraar Antiochus van Ascalon wordt gecrediteerd voor het beïnvloeden van de Academie, zodat deze uiteindelijk overging van scepticisme naar eclecticisme.
